Bu toigh leis a bhith a' dèanamh nithean anns an robh ùidh aige fhèin. An robh sin ceàrr seach nach robh ùidh aig càch annta? Cha robh esan a' smaoineachadh gun robh.
(td 80 anns an chruinneachadh Caogad san Fhàsach)
Eadhon dar a bha mi òg, cha robh ùidh agam ann an iomadh nì anns an robh ùidh aig mo chàirdean, mo cho-aoisean: ball-coise, càraichean, caileagan agus mar sin sìos. Aig an aon àm, bha ùidh agam ann an grunnan nì anns nach robh ùidh aig cha mhòr duine sam bi eile air a bha mi eòlach: cànanan, Alba, òganaich agus mar sin air adhart. Agus cha do dh'atharraich sin rè nam bliadhnaichean.
Seadh, cha robh 's chan eil e idir furasta aig amannan. Ach a dh'aindeoin sin, cha chreid mi gum bithinn na bu thoilichte, mar eisimpleir, a' coimhead air geama ball-coise ann an telebhisean le daoine eile 's a' leigeil orm gun robh e inntinneach dhomhsa, seach a bhith ag ionnsachadh Gàidhlig nam aonar. Mar a tha an seanfhacal ag ràdh, 'sòlas an dara duine, dòlas an duine eile'.
No comments:
Post a Comment