Aig deireadh na Dàmhair, chuir mi seachad seachdain san ospadal, agus bha droch naidheachd ann cha mhòr gach latha.
Diluain, chaidh innse dhomh nach b' urrainn iad tuilleadh an aillse agam a leigheas, dìreach ga bacadh, ged a bhios daoine ann beò fhathast leis an seòrsa sin airson grunn bhliadhnaichean.
Dimàirt, chaidh innse dhan fhear a bha na laighe air an leabaidh eile nach robh aigesan ach beagan seachdainean no 's dòcha corra mhìos. Sin dar a thuig mi nach eil àm cho fada agamsa a bharrachd. Sin dar a thàinig trom-inntinn dhomhainn is eagal mòr orm.
Diciadain, dh'fhàg am fear, ach thàinig an ceartuair fear eile a bha a' coimhead air an telebhisean fad na h-ùine mar an ceudna. Mar sin, cha mhòr nach robh fois sam bith agam tron sheachdain sin.
Diardaoin, thuit fiacaill eile, clàr-fhiacaill LL1, às mo bheul. Mar nach biodh e doirbh gu leòr ithe leis-san.
Gu fortanach, dh'fhàg mi an ospadal Dihaoine. Ach maireadh e fada mus tòsich mi air a dhol beagan am feabhas a-rithist.
No comments:
Post a Comment